Hooguit een handje vol, maar meestal minder. De animo voor de training is onder de vijfenveertigplussers van RKEDO meestal laag. En dat is begrijpelijk. Onze oude lijven hebben gewoon een week nodig om te herstellen van de zondagse inspanning. Dan heb je geen zin om het lichaam doordeweeks nogmaals te pijnigen.

Woensdag 30 september werd de oefenderby tegen Kwiek’78 afgelast. Het was voor de lokale autoriteiten kennelijk onmogelijk om de verwachte hoeveelheid bezoekers buiten de hekken te houden zodat er lastminute een streep door de kraker ging. Het resulteerde in een training in de vorm van een onderling duel van zes tegen zes op een half c-veld. En dat smaakte naar meer. Afgelopen woensdag stonden er dan ook tien veteranen om 20.00 uur te popelen langs de lijn van het a-veld. Het c-veld was immers afgekeurd vanwege de hevige regenval en in overleg met Johnny Z, succestrainer van Vrouwen 3, mochten we een kwart veld gebruiken. We waren dan ook in de veronderstelling dat de jongens onder 17 om 20.00 uur plaats zouden maken maar we kwamen bedrogen uit. Maar we zijn bij RKEDO één grote familie en daags voor de negentigste verjaardag van de club ga je dan niet bakkeleien. Met trainer Hans Schaap werd dan ook een compromis gesloten in de vorm van een wedstrijdje. JO17 tegen 45+. En dat moet je eigenlijk niet doen als mannen van middelbare leeftijd. We hebben dan immers alleen maar wat te verliezen. Daarom deden we een meesterzet. We gaven Sjaak, kampend met wat extra coronakilo’s, aan hun waardoor we het onderlinge potje met 2-0 wonnen. We hebben dus geen gezichtsverlies geleden maar we hadden het niet moeten doen.

 

Als we tegen zulke jonge jongens moeten, voelen we ons zelf namelijk ook weer twintig. Vooral Maurits heeft daar last van. Onze keeper op de zondagen draafde over het veld en was niet de stuiten. Alleen dacht Thijs Feld van onder 17 daar anders over. Thijs floreerde als nooit tevoren. Het potje tegen de oudjes maakte iets in hem los dat deed denken aan Maurits in zijn glorietijd. Met de minuut zag je hem groeien en hij stak er letterlijk en figuurlijk al met kop en schouders boven uit. Thijs zag ook wel het gevaar van onze draver in en schoffelde hem dan ook ongegeneerd hard onderuit. Thijs had een rode kaart moeten krijgen en had waarschijnlijk geschikt met drie weken Kromverbod. Maar we zijn één familie dus streken we over ons hart. Thijs mocht blijven staan maar de smakker die Maurits maakte had fatale gevolgen. Nog niet voor die avond want de adrenaline en zijn karakter maakte het mogelijk dat hij bleef gaan tot het uiterste.

 

Nadat de jongens hun lesje hadden gehad, dropen ze af naar de kleedkamer terwijl wij de kleine doeltjes voor een wedstrijdje vijf tegen vijf erbij haalden. Onze training kreeg echter toch weer een andere wending dan gepland. Wat de jongens onder 17 niet is gelukt, gaat ons wel lukken had Johnny Z. bedacht. Zijn meiden zijn namelijk in bloedvorm getuige de negen punten uit drie wedstrijden. Een ongekende luxe want vorig seizoen was dat echt ondenkbaar geweest. Bovendien deed John ook mee waardoor het veertien tegen tien was op een half veld. En dat is druk. Die veertien leken er wel twintig maar de motivatie bij ons was hoog want ook bij dit treffen hadden we alleen maar iets te verliezen. Sjaak wilde koste wat kost winnen van zijn dochter maar dat was wederzijds. Jaira gaf namleijk alles wat ze in zich had en dat gold eigenlijk voor alle vrouwen van John.

 

Dat we ook dit potje zouden winnen werd echter al snel duidelijk al was het geen makkie. Maurits was weer niet te houden en dat moest hij de dagen erna bekopen. De klap na de overtreding van Thijs viel hem zwaar. Het bewegen ging niet soepel en de zondag kwam steeds dichterbij. Over de aard van zijn klachten kan ik gezien de huidige privacyregels niets melden maar helaas moest hij geblesseerd afzeggen met alle gevolgen van dien.

We hadden nog geen enkele treffer tegen gehad dit seizoen maar nu vlogen de doelpunten ons bij hekkensluiter West Frisia om de oren. Het zag er nog wel lange tijd naar uit dat we bij een 2-1 stand de gelijkmaker gingen maken. Bij 3-1 was ons verzet echter gebroken en de trainingsinspanning eiste zijn tol. Zo was Sjaak net te laat waardoor zijn tegenstander voor hem langs kruiste waarna de aanvaller naar de grond ging. ’Ik vond het gewoon lekker om hem neer te halen’, zei Sjaak. Protesteren tegen de strafschop had dan ook geen zin. We beperkten de schade uiteindelijk tot 6-1 maar met Maurits erbij had een zege er zeker in gezeten. Thijs, je wordt bedankt!