En dat was gisteren een wedstrijdje tussen de veteranen van Sporting S. en RKEDO. Voor de ervaren arbiter een makkie zou je denken maar een opfriscursus zou voor Van E. geen onnodige tijdverspilling zijn. De regels in het voetbal zijn namelijk aan verandering onderhevig. Daar kun je het mee oneens zijn, dat ben ik ook wel eens, maar de regels moet je in een spel wel hanteren anders krijg je chaotische taferelen en kan het uit de hand lopen.

Ik zie geregeld schreeuwende coaches vanuit de dug-out hun diarree over de grasmat spuwen. De mond is een slappe sluitspier en dan floept er gewoon van alles uit, daar kunnen ze niet veel aandoen. De machteloosheid aan de zijlijn is ook groot. Daarom sta ik ook liever in het veld. Gisteren zat ik de eerste helft in de dug-out en ik zag dat we zonder mij uitstekend bezig waren. Sjaak opende al in de eerste minuut de score door de bal via de paal binnen te knallen. Sjaak was dan ook super gemotiveerd want hij is hemelsbreed twee kilometer van Sportpark De Mijse geboren en heeft bij Sporting S. twee jaar furore gemaakt in de jeugd.

Na een minuut of tien was de stand echter alweer 1-1 en daar kunnen we normaliter wel mee leven. Maar dit keer was het onrecht groot. Direct schoot de liedtekst van het briljante duo Joop en Jessica weer door mijn hoofd.

Dat gevoel van onmacht

Als je cluppie wordt bestolen

door twee vlaggende mongolen

en een fluitende bandiet

Dat gevoel van pijn

Dat moet eruit

zegt mijn therapeut

Dat moet eruit

Regel drie van het lied was niet aan de orde maar regel vier des te meer want wat werden we bestolen. Ik zag dat er een speler van Sporting S. op het moment dat de lange bal gegeven werd, niet één meter, niet twee of drie maar zeker vier of vijf meter buitenspel stond. En prompt scoorde Sporting S. Het gebeurde precies voor me, geen twijfel over buitenspel mogelijk. Daar heb je geen VAR voor nodig, zelfs geen grensrechter. BasP, die de vlag hanteerde, wachtte keurig conform de regels met zijn vlagsignaal tot de speler in kwestie de bal aanraakte. En dat was volgens Van E. te laat. De bandiet had zelf ook wel gezien dat het buitenspel was maar BasP had volgens hem eerder moeten vlaggen. Nu ben ik vaak de rust zelve maar als je cluppie wordt bestolen komt er ook bij mij uit boosheid vocale diarree naar buiten. Het is de onmacht, het is de pijn en de frustratie en je hoopt maar dat je geschreeuw invloed heeft. Maar zo werkt dat niet. Het doelpunt telde, daar viel niet meer over te discussiëren.

Het lucht overigens wel op als het eruit is. Therapeutisch verantwoord ook, of toch niet? Meerdere studies laten zien dat je gelukkiger bent als je je impulsen onder controle hebt. Zelfbeheersing is wat dat betreft koning maar zie je maar eens te beheersen als je het gevoel hebt onrechtmatig behandeld te zijn. Er is dan eigenlijk maar een remedie en dat is spreken met je voeten. En dat deed Patrick dan ook vlak voor rust door zijn derde treffer van het seizoen te produceren.

In de tweede helft kregen we kansen om de score uit te breiden maar dat lukte niet. Doelman Maurits wist de kansen van Sporting S. gelukkig te keren maar door een stommigheidje van ons werd de einduitslag uiteindelijk 2-2. Een punt waar we normaal gesproken mee hadden kunnen leven voelde nu als een nederlaag. Daarom schreeuw ik nog een keer uit frustratie: HOUD DE DIEF!