Aan het einde van de competitie pakken ploegen die onderin staan opeens veel punten. Sparta is daar dit seizoen een voorbeeld van en op amateurniveau zie je het ook aan de lopende band gebeuren. Ook wij bewijzen dat. Logisch, degraderen wil niemand dus iedereen doet zijn uiterste best.

Na een blik op de ranglijst zou je kunnen denken dat de wedstrijd bij Zwaagdijk een heuse degradatiekraker was maar degraderen kunnen we niet. Promoveren trouwens ook niet. De animo onder de 45-plussers is niet zo groot dat er op verschillende niveaus gevoetbald kan worden. De voetbalpiramide waar de KNVB altijd zo gewichtig over doet is bij ons dan ook niet van toepassing. En dat is prima. Maar als hekkensluiter eindigen willen we niet en dat hoeft ook helemaal niet. We doen echt niet onder voor de meeste ploegen in onze poule. En tegen de teams die beduidend beter zijn hoeven we ook niet te verliezen.

Met 0-0 gingen we rusten en eigenlijk waren we niet in de problemen geweest. Ja Polleke was uitgevallen. Hij kon nauwelijks nog lopen zodat Loek, onze enige wissel en daarom ook vlagger, het veld in kwam. Onze keeper Maurits had nauwelijks een bal op doel gehad maar dat gold eigenlijk ook voor de doelman van de tegenstander.

Er moest dan ook een list worden bedacht om de overwinning te behalen. En uit de hoge hoed kwam iets geniaals, ontsproten uit het brein van Maurits. Polleke kon dan wel niet meer lopen, hij zou nog prima onder de lat kunnen staan. Strompelen binnen zijn doelgebied was al te veel gevraagd maar als hij net zoveel te doen zou krijgen als Maurits in de eerste helft hoefde dat ons geen tegendoelpunt te kosten. En met Maurits in de spits zouden we zeker gevaarlijker worden. En bovendien hoefde Mark dan niet te vlaggen want daarvoor was hij eigenlijk te geblesseerd.

Het risicovolle plan pakte geweldig uit. Roel werd geofferd en moest de vlag hanteren. Dat kwam wel hard bij hem aan. Uit de ploeg gehaald voor iemand die niet eens kon lopen. Dat vertelt hij vast niet graag op feestjes maar je moet nou eenmaal wat over hebben voor drie punten. Die punten bezorgde Maurits door de enige treffer van de wedstrijd te maken. En wat voor één? Het was een prachtgoal. Een mislukte voorzet schatte hij op waarde door de bal net voor de keeper hem zou vangen richting cornervlag te koppen. Vervolgens won hij het sprintje en krulde hij de bal uit een onmogelijke hoek in de verre kruising. De toeschouwers stonden op de banken. Nou ja, als er toeschouwers waren geweest. Ik snap wel dat ze het weer massaal lieten afweten want er waren ook geen banken. En de hele wedstrijd staan is natuurlijk een hele opgave. Vraag maar aan Polleke.