Zaterdag hadden we nog maar negen man. Die negen bleken er zondag elf te zijn, raar maar waar. Roel had geen storingsmeldingen dus kon gewoon mee doen en Sjaak was weer eens wonderbaarlijk genezen. Maar met elf man redden wij het niet. Iedere wedstrijd zijn er wel weer een paar uitvallers dus een wedstrijdselectie van veertien spelers is minimaal vereist. Maar waar haal je die vandaan als de eerder opengetrokken blikken helemaal leeg zijn? Dan zit je met je handen in het haar, en hoop je op een afgelasting. ,,Albert, als er een wedstrijd moet worden afgelast om 9.30 uur, gooi ons er dan maar uit, we hebben te kort spelers”. Een appje dat ik paraat heb staan om naar onze consul te sturen. Maar een blik op de weersverwachting leerde me dat afgelasting geen optie was. Wat nu?

Opeens moest ik denken aan Mathijs van der Veer. De zestienjarige voetballer die als middenvelder al vier keer heeft gescoord in ons vlaggenschip. Natuurlijk, dat is het. Eureka! De jeugd heeft de toekomst. En zo gebeurde het dat de jeugdspelers Patrick en Fren hebben mogen proeven aan het 45+ voetbal. Beide tikken de veertig bijna aan. Mag dat? Nee, maar niet voetballen is het alternatief. Als compensatie werd erelid Pieter toegevoegd en Pieter, die dit jaar nog zestig wordt, trekt de gemiddelde leeftijd van de gastspelers boven de 45 jaar.

En het was maar goed dat we drie wisselspelers hadden. Na een minuut of drie viel Edward al uit met een spierblessure en niet veel later kon Maurits ook niet verder. Door het uitvallen van Edward waren er nogal wat positiewisselingen en voordat iedereen wist wat zijn taak was stonden we met 1-0 achter. Gelukkig had de keeper van De Rijp een offday en daar profiteerde BasF van. Hij boog met twee treffers de achterstand razendsnel om in een voorsprong. En nog voor rust bepaalde jeugdspeler Patrick met een wonderlijke goal de ruststand op 3-1.

We hadden in één helft meer gescoord dan in de voorafgaande vijf wedstrijden, wat een feest. Maar we moesten onsdat feest niet laten afnemen. We moesten en zouden de overwinning over de streep trekken. De alarmbellen gingen dan ook af toen vlak na rust een afstandsschot van De Rijp zomaar achter Tom, onze doelman, vloog. En tot overmaat van ramp viel even later jeugdspeler Fren ook nog uit met een blessure. Het zal de groei wel zijn.

Doomscenario’s trokken voorbij in onze geesten behalve bij BASF. Die brak dankzij zijn ijzeren conditie weer door op rechts en gaf de perfecte voorzet op de inglijdende Patrick Rus. 4-2, we hadden weer lucht. De Rijp toonde echter veerkracht en maakte wederom de aansluitingstreffer. Scheidsrechter Laan was het gezeik van een Rijper zat en stuurde hem met twee keer geel naar de kleedkamer. Dat hielp zeker mee. De veerkracht was over waarna Patrick Rus de eindstand op 5-3 bepaalde. Dat had 6-3 moeten zijn maar ja, we hebben het Sjaak allang vergeven.