Jaren geleden las ik een column van Herman Sandman met de titel ‘De dronken rechtsbuiten’. De speler in kwestie had zoveel alcohol binnen om een olifant een week buiten bewustzijn te houden. Toch werd de rechtsbuiten opgesteld. Ze hadden maar elf man en zijn verantwoordelijkheidsbesef om op tijd op het sportpark te arriveren moest worden beloond. Hij stond rechtsbuiten met de nadruk op stond. Hij had geen stap verzet in de eerste helft. Het was te veel moeite om hem in de rust mee te sleuren naar de kleedkamer dus bleef hij op het veld staan zodat hij in de tweede helft linksbuiten stond.

Zo erg als met die rechtsbuiten was het zondag echt niet met Alexander maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat het sportlichaam van onze doelman de kermis al had verwerkt. Het begon al bij het vertrek. Iedereen was keurig op tijd, op Alexander na. Zijn telefoon nam hij niet op. Die moeten we uit zijn bed halen, dachten we. Dat is ook precies de reden dat we een uur voor aanvang van de wedstrijd hadden afgesproken bij vertrekpunt de bieb. Naar VVS’46 is het maar een kwartiertje rijden dus drie kwartier van de voren vertrekken is normaal gesproken prima maar de luxe van een kwartier calamiteitentijd laten we ons graag welgevallen, zeker met de kermis. Net toen we koers wilden zetten naar de Elisabethstraat om Alex van zijn bed te lichten kwam hij sneaky aansloffen via het paadje achter de voormalige Amax. Hij mocht nog lang niet fietsen dus had hij voor de wandeling gekozen. Op dat moment hadden we al beter moeten weten. Tom stond echter niet te popelen om zijn laatste wedstrijd van het seizoen onder de lat te gaan staan waardoor we Alexander het voordeel van de twijfel gaven.

Na een minuut of tien kregen we daar al spijt van. Alexander schoof de bal zomaar in de voeten van de spits van VVS’46 die verbaasd de bal in het verlaten doel schoot. Een blunder van onze sterdoelman, dat zijn we niet van hem gewend. De signalen die zijn geest bereikten werden door de alcohol niet op de juiste manier omgezet in handelen en dat moet frustrerend voor hem zijn want hij is de fanatiekste uit ons team. Waar wij in de loop der jaren gevoed door de aftakeling hebben leren verliezen hield Alexander zich die jaren van dat leerproces met andere zaken bezig. De wijsheid ‘Als je goed tegen je verlies kunt, kun je enkel winnen’, zit niet in zijn systeem. Het moet dan ook verschrikkelijk voor hem zijn toen hij in de slotminuut een tweede fatale blunder maakte waardoor VVS’46 de winnende tweede treffer scoorde. Frans had ons daarvoor op gelijke hoogte gezet en we leken zelfs op weg naar de winst. Waar wij de verliespartij ’s middags op de kermisborrel al hadden verwerkt heeft Alex wel even tijd nodig om die onaangename psychosociale emoties een plaatsje te geven. We hebben hem dan ook niet meer op de kermis gesignaleerd.