Wat een feest was het de afgelopen twee dagen. Het vlaggenschip van RKEDO werd na twintig lange jaren eindelijk weer eens kampioen en keert na 63 jaar weer terug in de derde klasse. Wat een prestatie, wat een feest.

Maar dat is eigenlijk niet de reden dat ik niets had geschreven. Ik wilde Erik niet kwetsen. Erik, onze handballer, liet namelijk weer eens zien waarom wij hem nog steeds onze handballer noemen. Erik zetten we daarom ook meestal voorin. Zo ver mogelijk weg van ons eigen doel, gewoon voor de zekerheid. Maar gisteren hadden we dat beter niet kunnen doen.

De tegenstander was SEW en die jongens uit Nibbik kunnen nog kampioen worden al wordt dat wel moeilijk. Sinds wij ze drie weken geleden drie punten afhandig hebben gemaakt, geloven ze er zelf ook niet echt meer in. Ook dit keer deden we nauwelijks voor SEW onder. Sterker nog we hadden de beste kansen. Wel kwamen we voor de rust op achterstand. Dat we met 0-1 gingen rusten was een wonder. Erik presteerde het namelijk om de bal vanaf de doellijn nog over het doel te werken. Hoe dan? Ja, geen idee, gewoon met zijn lichaam. Erik kan toveren.

Na de pauze bleven we kansen missen en SEW niet. De 0-2 was halverwege de tweede helft een feit maar ook daarna regen we de kansen aaneen. De grootste kans was weer voor Erik. En weer wist hij vanaf de doellijn niet te scoren. Hoe dan? Ja, geen idee, gewoon met zijn lichaam. Erik kan toveren.

Het kampioensfeest op onze mooie club was er eentje van het soort dat je nooit meer vergeet. Echt op alle fronten fantastisch. Daar is ook met man en macht aan gewerkt. Het materiaal en de mankracht die dat hebben mogelijk gemaakt zijn onbetaalbaar. En Erik had daar een belangrijk aandeel in. Hij leverde een truck met oplegger van GomesTrucks die als podium fungeerde. Door die op te stellen tegen het A-veld ontstond er een geweldig mooi feestterrein tussen kantine en A-veld. Festivalwaardig. Zonder die Mercedes was het nooit zo mooi geweest. Erik bedankt, je trucjes zijn je al vergeven.