Het gebeurde op zondag 27 oktober 2019. Dat is nog geen drie jaar terug maar het voelt als veel langer geleden, het waren immers andere tijden. Bij Corona dachten we alleen nog aan Mexicaans bier en Fred Emmer leefde nog. Het vlaggenschip van RKEDO won die middag op De Krom met 3-2 van Kwiek’78 en Bas Pronk, Danny Korporaal en Thijs Rus scoorden namens RKEDO. Tegelijkertijd versloeg Ajax eenvoudig Feyenoord met 4-0. Die eindstand was ook de ruststand. Jaap Stam had het nog voor het zeggen bij de Rotterdammers maar stapte een dag later op. En wij, RKEDO 45+, verloren met 3-0 bij Hollandia. Die uitslag weet niemand meer, maar het einde van de wedstrijd staat iedereen die er bij was nog op het netvlies.

BASF troefde zijn tegenstander voor de zoveelste keer af en daar was die Hollandiaan wel een keer klaar mee. Bas werd door hem keihard onderuit geschopt op een manier die je maar zelden ziet op een voetbalveld. Nauwelijks beseffend van wat er was gebeurd stond Bas weer op waarna hij door een snoeiharde rechtse directe op zijn gezicht opnieuw naar de grond ging. Knock-out, want het duurde langer dan tien tellen voordat hij weer bij zijn positieve was. De scheidsrechter had het allemaal goed waargenomen en maakte gelijk een eind aan de wedstrijd. Een verstandige beslissing.

Na het douchen bleek het digitale wedstrijdformulier al verzonden. De rode kaart was daarop gegeven aan de begeleider. Deze oud ad interim voorzitter van de club had de kaart aan zichzelf gegeven. De speler in kwestie stond niet op het formulier. ” We hebben hem zelf al drie wedstrijden geschorst’, zei de vicevoorzitter, die ook mee had gevoetbald.

Ik schreef er destijds een stukje over met de titel ‘De verkeerde sport´. De laatste drie zinnen van dat stukje zijn:

´Nou kunnen we er geen energie meer insteken want vrolijk word je niet van dit gezeik. Maar feit is dat deze man de komende jaren niet op een voetbalveld gezien mag worden. Voor hem is dat ook beter want hij zit echt op de verkeerde sport.´

De volgende confrontatie met Hollandia verloren we op papier en daarna hielp corona een handje maar gisteren konden we er niet meer onderuit. En we hadden er ook weer zin in. Gewoon lekker ballen. Iedereen verdient immers een tweede kans. We waren ook al drie wedstrijden ongeslagen en vastbesloten er een vierde aan vast te plakken.

Bij aankomst op De Krom was het wel even schrikken. Hij, de gozer die op de verkeerde sport zit, zat al op het terras. We hadden er geen rekening mee gehouden dat hij zou meedoen. Hollandia zou toch wel wijzer zijn. Bij het betreden van het veld bleek hij op doel te staan en dat hij doorging waar hij drie jaar geleden mee was begonnen: stompen, maar dan volgens de regels.

We deden zeker niet onder voor Hollandia maar de stomper hield de nul en wij niet. Hun spits Jakub maakte in de eerste helft een wereldgoal en dat bleek de winnende te zijn. Er waren wel een paar momentjes waarvan je dacht ‘moet dat nou’ maar het werd allemaal in de kiem gesmoord door de voortreffelijk fluitende Wim Smit. Dat zij ook de derde helft van ons wonnen laat zien dat de vriendschap weer is gesloten. Stiekem hadden we wel gehoopt op een rondje bier als vorm van wiedergutmachung maar dat is misschien nog een stap te ver. Nu maar hopen dat we in de toekomst niet nogmaals teleurgesteld worden.