Gisteravond trad RKEDO 45+ aan op het tweede kunstgrasveld van WSV’30 in Wormer. Voor deze inhaalwedstrijd met aanvang 20.15 uur besloten we vijf kwartier eerder te vertrekken. Het is normaliter een half uur rijden naar WSV maar vanwege de werkzaamheden aan de brug op de A7 bij Purmerend leek ons een kwartiertje eerder vertrekken dan normaal een logische voorzorgsmaatregel. De A7 zorgde echter voor geen enkele vertraging zodat we drie kwartier voor het begin van de wedstrijd al in het clubgebouw stonden. Een bakkie koffie zat er helaas niet in omdat de kantine was gesloten waardoor we wel heel vroeg naar de kleedkamer gingen.

Alleen Edward was er nog niet, hij had die middag geappt dat hij op eigen gelegenheid naar WSV zou gaan. Tijdens het omkleden hadden we het erover dat Edward jaren geleden naar WSW in Wijdenes was gereden toen hij naar WSV moest. Omdat Edward er nog niet was toen wij al op het veld liepen werden daar al weer grappen over gemaakt. Maar WSW zit niet bij ons in de poule dus daar kon hij niet naar toe zijn gereden. GSV zit wel bij ons in de poule en tegen de formatie uit Grootschermer moeten we ook nog een wedstrijd inhalen. En GSV scheelt net als WSW ook maar één letter met WSV. Het zal toch niet, dachten we, maar het was dus wel zo. Edward stond bij GSV. Zijn basisplaats werd daarom ingenomen door Long John. Het gaf Edward de gelegenheid om na het omkleden nog snel even een sjekkie te draaien. En bij het opbergen van de baal shag koos hij de verkeerde blauwe spijkerbroek. Die dingen kunnen ook enorm op elkaar lijken maar laten we het er maar op houden dat Edward zijn dag niet had.

Shag komt van het OudEngelse Sceagga, wat ruig haar betekent. Het ruige haar is er bij ons wel af maar ruig spel was het af en toe wel. Wij moesten in de eerste helft een paar keer aan de noodrem trekken maar dat deed WSV’30 vaker. Benny Bakker die onder de lat stond kon in de eerste helft de openingstreffer niet voorkomen maar hij zorgde er wel voor dat we in de wedstrijd bleven zodat we na de rust vol voor de zege konden gaan. In de duisternis, de lampen gaven maar een beetje licht, hadden we ze waar we ze hebben wilden. Vol onder druk op hun helft. Ze gingen onder die druk steeds meer fouten maken en zo kwamen we tot heel wat kansen. Halverwege de tweede helft zorgde BasF voor de verdiende gelijkmaker toen hij oog in oog met de doelman verscheen. Even later kreeg hij een identieke kans om ons op voorsprong te schieten maar dit keer ging de bal naast het doel.

Loek zorgde even later wel voor de 1-2, dachten we, maar door het onterechte vlagsignaal van de grensrechter en de scheidsrechter die daarin meeging bleef het 1-1. Loek was overduidelijk gestart achter zijn tegenstander. Om dat te kunnen waarnemenhoefde je echt niet op één lijn te staan. De frustratie kwam bij ons tot een hoogtepunt. Toontje 'Oxalis' Klaver mocht gelijk vertrekken. Ik vroeg, als aanvoerder zijnde aan de scheids waarom hij werd weggestuurd. Dat herhaal ik hier niet, zei hij, gevolgd door: ‘Ik heb 40 jaar gevoetbald en ben al 40 jaar scheidsrechter dus ik zie het allemaal heus wel’. De strafschop die BASF in de absolute slotfase had moeten krijgen wuifde hij ook weg zodat we met 1-1 huiswaarts keerden. De scheids draaide daarmee hoogstpersoonlijk de kleine kampioenskans die we nog hadden de nek om. En Edward? Die baalde het hardst. GSV, vloekte hij bij thuiskomst wat maar één letter verschilt van GVD. Geen Shag Voorradig.